Ерте кезде байлардың, бектер мен билердің бет-жүзіне қарамай, ойындағысын айтып салатын Қопа дейтін өжет шешен болған екен. Бір күні ол қадірлі шежіре Саққұлақ ақсақалға сәлем бере келеді. Саққұлақ оған:
- Тоқта, бір ауыз сөз айт, сосын үйге кір? – дегенде, Қопа:
Сөз сұрасаң Қопадан,
Тартысты жерден тартынбан.
Емен, ағаш, бәйтерек –
Бұтағым көкке шарпылған.
Керегің болса сұрап қал
Тіршілікте мына мен тұрған.
Қадірін білмей айырылма
Қолыңдағы алтыннан, -
депті. Сонда Саққұлақ тағы да:
- Сенің атыңды Қопа қойғаны несі? Қозған руында ұры көп болатын еді, олар саған келіп паналады ма әлде? – деген сұрақ береді.
- Атымның Қопа екені рас, қозғанымда ұрының көп екені де рас, бірақ маған паналауға келгендерді саққұлақ иттер арсылдап қуып шыға береді, - деп Қопа Саққұлақтың бетіне қарайды.
Сөзден ұтылған Саққұлақ: